Willa została wzniesiona w 1892 roku, jako dom mieszkalny dla urzędników przedsiębiorstwa Ludwika Grohmana. Stała sie jednak ona siedzibą syna fabrykanta, Henryka.

Usytuowana tuz obok przędzalni cienkoprzędnej bawełny fabryki Grohmana, willa, zaprojektowana został a przez Hilarego Majewskiego, w stylu włoskiego renesansu. Był to budynek parterowy, z czerwonej nietynkowanej cegły, z tarasem i wieżą, podpiwniczony z mansardą. Część dachu, wraz z półnoną ścianą, była przeszklona i kryła ogród zimowy. Willa jest jedną z nielicznych realizacji pałacowo-willowych Majewskiego, w których czerwona cegła daje zamierzony efekt skontrastowania struktury elewacji. Dzisiejszy wygląd zawdzięcza dalszym przebudowom. Pierwszej dokonano w roku 1903, wedłu projektu Franciszka Chełmińskiego, nastepnej wniespełna 10 lat później, w roku 1912. Tym razem autorem projektu był Stanisław Stebelski. Zmiany polegały na dobudowaniu traktu południowego z dwoma pomieszczeniami mieszkalnymi, klatką schodową i sanitariatami.

Willa posiadała bardzo bogaty wystrój wnętrz: kolorowe mozajkowe posadzki, marmurowe stopnie schodów. Budynek posiadał typowo mieszkalny charakter, o standardowym programie. Układ wnętrz był amfiladowy z hallem głównym położonym centralnie. W piwnicy mieściły się pomieszczenia gospodarcze: pralnia, suszarnia, kotłownia itp. oraz szyb dźwigu kuchenno-towarowego łączący te pomieszczenia z piętrem. Wachlarzowe schody z piwnicy prowadziły na parter, który miał charakter reprezentacyjno-mieszkalny, bowiem mieściły się tu sypialnie, pokoje gościnne i trzy łazienki, kredensownia połączona z jadalnią i aneksem, tzw. pokojem herbacianym. Ponadto znajdował się tu gabinet pana i salon. Wystrój wnętrz był dość jednorodny - eklektyczny z elementami secesji.