Hotel Polonia, dawniej Palast, powstał w latach 1910-1912. Był on własnością małżeństw: Leopolda i Adeli Dobrzyńskich oraz Maurycego i Frani Dobrzyńskich.

Gmach stanął w pobliżu dworca kolejowego Łódź-Fabryczna, na rogu ruchliwych ulic Dzielnej i Widzewskiej, na przeciwko parku miejskiego i cerkwi św. Aleksandra Newskiego. Obiekt założony został na działce o kształcie prostokątnym, z trzema skrzydłami zamykającymi wewnętrzny dziedziniec. Fasadę hotelu miał projektować bliżej nieznany architekt Guenzel, wnętrza zaś projektował Rudolf Koloch z Wrocławia. Budynek posiadał centralne ogrzewanie, światło elektryczne, najnowszej konstrukcji windę, pralnię mechaniczno-elektryczną, telefony, bieżącą wodę i bogate wyposażenie. Jak określano "urządzony jest pałacowo".

Po I Wojnie Światowej hotel zmienił nazwę na "Polonia-Palace", a jego właścicielami byli bracia Leopold i Maurycy Dobrzyńscy. Na początku lat dwudziestych przeprowadzony został generalny remont obiektu i do końca lat międzywojennych zachował on rangę hotelu wysokiej klasy, nosząc od 1939 roku nazwę "Polonia". Mniej pomyślne dla hotelu okazały się lata po II W.Ś. Zwycięska Armia Radziecka zajęła hotel na szpital wojskowy i użytkowała go przez rok. Dopiero w styczniu 1946 roku przekazany został władzom miasta. Wcześniejsze funkcjonowanie gmachu sprawiło, że wymagał on gruntownej renowacji zanim rozpoczął ponowną działalność jako hotel "Polonia". W latach 1969-1974 przeprowadzono kolejny generalny remont, w czasie którego kosztem powieżchni parteru utworzono wzdłuż elewacji budynku podcienia, co wiązało się z rozszerzeniem skrzyżowania ulicznego.

Położenie przy ruchliwym skrzyżowaniu, które wydawało się dla funkcjonowania hotelu korzystne, z czasem stało się jego przekleństwem. Duży ruch uliczny, a przede wszystkim przejeżdżające często tuż obok tramwaje wpływają niekorzystnie na jego stan techniczny, pękają mury, balkony, tynki, sypią się poszczególne elementy wystroju.